|
قسمت دوم:انشعاب در «حزب دمكرات»
ولی به زودی روشن شد كه قاسملو حزب توده و جناح توده‌ای بلوریان رابازی می‌دهد و نقشه‌های خاص خود را در سر می‌پرورد، كه با نقشه‌های حزب توده همخوان نیست. تشدید تعارض «حزب دمكرات»، به عنوان‌یك گروه محارب، با انقلاب اسلامی سرانجام حزب توده را مجبور كرد تااز این میان یكی را انتخاب كند. بدینسان، مواضع حزب توده در قبال«حزب دمكرات» همان مسیری را طی كرد كه در رابطه با «مجاهدین‌خلق» می‌پیمود.در 22 دی‌ماه 1358، هنوز حزب توده، «حزب دمكرات» را انقلابی دمكرات، ولی خطاكار و چپ‌رو، می‌دانست و آن را به سوی مشی «جبهه متحد خلق» دعوت می‌نمود. در نامه كمیته مركزی حزب توده به كمیته مركزی «حزب دمكرات كردستان ایران» چنین آمده است:
«دوستان گرامی!... شما خوب می‌دانید كه دولت بعثی عراق باارسال اسلحه و پول و مهمات و آذوقه، از گروه‌های وابسته به‌خود و گروه‌های دیگر ضدانقلابی، از دار و دسته شیخ عثمان و شیخ جلال و زرگاری‌ها گرفته تا كومله و دار و دسته سرهنگ علیار با تمام قوا پشتیبانی می‌كند... انقلاب ایران از رهبری حزب دمكرات كردستان ایران، حزبی كه بدون شك بخش چشمگیری از بهترین فرزندان انقلابی میهن دوست خلق كرد در صفوفش گردآمده‌اند، می‌طلبد كه بی‌درنگ در كشیدن خط مشخص و بدون‌ابهام جدائی میان نیروهای میهن‌دوست و ترقی‌خواه كرد وگروه‌های ضدانقلابی و خیانت پیشه وابسته به دشمنان انقلاب، به اقدام همه جانبه و عملی دست زند و از این راه كمك مؤثری به تثبیت، تحكیم گسترش انقلاب برساند...».حزب توده در شرایطی این نامه تبلیغاتی سر گشاده را به قاسملومی نگاشت كه به خوبی از كمك‌های مالی صدام به قاسملو اطلاع داشت‌و حتی به افشای آن دست زده بود. به هر روی، اختلاف مشی حزب توده با خط قاسملو منجر به تعارض‌جدی دو جناح در درون كمیته مركزی «حزب دمكرات كردستان» شد ودر جلسه 17 اردیبهشت 1359 آن، این جناح‌بندی به صف‌آرائی كامل‌كشید. سرانجام جناح بلوریان در 25 خرداد 1359 با اعلام مواضع، جدائی خود را از جناح قاسملو اعلام داشت و خود را «حزب دمكرات‌كردستان ایران (پیرو كنگره چهارم)» نامید. این تحول نشانگر آن بود كه‌حزب توده در مقطع سال 1359 همگامی بیشتر با «حزب دمكرات» رامخل استراتژی مسخ انقلاب و منافی با تاكتیك «جبهه متحد خلق»می‌داند. از این مقطع، حزب توده جناح قاسملو را به عنوان ضدانقلاب و«جبهه براندازی» ارزیابی نمود.
در اسناد پلنوم هفدهم كمیته مركزی‌حزب توده (فروردین 1360) چنین آمده است:
«نیروهای مشخص جبهه براندازی در درون كشور عبارتند ازبقایای وابستگان رژیم سرنگون شده، یعنی بزرگ مالكان... ستون پنجم سیاسی آمریكا كه به صورت گروه‌های فاشیست مآب چپ‌نمای چینی ـ آمریكائی مانند «رنجبر»، «پیكاری‌ها»، «اتحادیه كمونیست‌ها»، «كومله»، جناح قاسملو در حزب‌دمكرات كردستان ایران و سایر دسته‌های ضدانقلابی دركردستان و بلوچستان و نظایر آن فعالیت می‌كنند».از نیمه دوم سال 1359، حزب توده به وسیله سازمان وابسته به خوددر كردستان به افشاگری علیه قاسملو دست زد و كوشید تا «پیروان كنگره چهارم» را به یك آلترناتیو توده‌ای در مقابل جناح قاسملو بدل سازد.
منبع: كتاب سیاست و سازمان حزب توده ایران از آغاز تا فروپاشی (مؤسسه مطالعات، چاپ اول، تهران، 1370)
ادامه دارد...
نظرات شما عزیزان:
+ نوشته شده در 14 / 2 / 1391برچسب:,
ساعت توسط دابراو
|
|
تبادل لینک هوشمند 
آمار
وب سایت: